Ribera del Duero

Ondanks de verlating van Bruno en Jean-Pierre, werden geen boetes uitgedeeld. Immers ging onze aandacht naar de danspaal waar twee bevallige schoonheden zich van hun beste kant toonden ter gelegenheid van de verjaardag van Marijke. Proficiat. Daarom bood Lode de wijn aan en schotelde Marijke ons lekkere hapjes voor. Waarvoor onze dank.

De wijn, want daar gaat het om in dit verslag, kwam wederom uit Spanje. De Ribera del Duero-streek verkenden we nog niet eerder, hoewel de crianza-versie van de Torremilanos in een temperanillo-vuelta vier jaar geleden al eens aan bod kwam. De Torremilanos-reserva en de Val Travieso-crianza scoorden goed. Op de ontgoochelende Corona di Castilla na, verder correcte wijnen.
De wijn van de avond, de Entrecastillos Crianza, strijkt met 16.11 punten meteen neer op de derde plaats van de In Vino Veritas-selectie (de 10 beste wijnen volgens In Vino Veritas)

Volgende afspraak: 19 december 2008, bij Guy, met partners

Cava Lustrum

Ons Zesde werkjaar werd feitelijk ingezet met de afsluiter van het Vijfde jaar: zo konden we ons lustrum toch nog enigszins feestelijk afsluiten. De Champagne bleek evenwel Cava te zijn. Intussen staat de cava-teller daarmee op dertig. Een unicum in onze, maar ongetwijfeld ook menige andere, wijnclub. Dus groot feest dat, omwille van de verlating van enkel notoire leden, ingezet werd met een fles Cordon Negro van Freixenet.
Dan passeerden vervolgens, de Baldrich Brut Nature, de Mediterrania Brut Nature van Codorniu, de Reserva Brut Nature van Robert J. Mur, Reserva 2005 van Agusti Torello Mata, de Brut Natura integral van Llopart en tenslotte de Gran Reserva 2004 van Agusti Torello. Ondanks het enthoesiasme van het gasthuis meenden wij bij enkele vrijdenkers toch enige gewenning in de Cava-formule te ontwaren. Vanuit deze hoek tevens een stille wenk om na het feestelijk afsluiten van het Cava-lustrum, een nieuw hoofdstuk aan te vatten. We zijn immers allen benieuwd wat onze Franse en Italiaanse vrienden zo allemaal onder hun kurk kunnen toveren.
Een discussie over het kwoteringssysteem leidde niet tot grote verassingen in de score zelf: een globale instemming over de wijn met de meeste punten: de Gran Reserva 2004 van Agusti Torello, maar ook over de kwaliteit/prijswijn: de Baldrich Brut Nature: omwille van het geringe puntenverschil en het niet onaanzienlijk prijsverschil, de echte winnaar van de avond, en een waardige afsluiter van dit Cava-lustrum. Met het boeken van een hotel in Firenze, laten Philippe en Marianne ons raden naar het thema waar we volgend jaar allemaal op zitten te wachten.

Volgende afspraak:
28-11 bij Marijke, en 11 december bij Guy.

Ook niet vergeten:
26-27 september 2009 : het jaarlijks IVV-weekend (logement en locatie nog te bepalen)

IVV weekend in Watou, 12-14/09/08

Voorbereiding synthesemiddag van 3 augustus

Marijke en Marianne kunnen zich vanaf heden toeleggen op de samenstelling van een gepaste begeleidende menu bij volgende wijnen, mee te brengen door:
- Guy: Montechiari, Chardonnay (Italiaans wit)
- Roeland: QbA, Ayler Kupp, Fass 25 (Droge Riesling uit Midden-Duitsland)
- Patrick: Genoels-Elderen, Chardonnay Blauw (Belgische wijn)
- Bruno: Nero d'Avola, Morgante (Nero d'Avola)
- Jean-Pierre: Falcoaria tinto reserva (Portugese wijn)
- Lode: Sol i Terra (Priorat)

Ik moet voor mijzelf alvast bekennen dat de Ayler Kupp uitgeput is, en ik daarom de winnaar op punten van de Droge Rieslingavond besteld heb: met name de Spätlese Trocken, Königsbacher Idig, Grosses Gewächs van A. Christman (het verschil in prijs zal ik zelf dragen).
Ik stel voor dat Philippe en Marianne voor de aperitief een voorproefje leveren van hun nog te organiseren avond.

Priorat, DOCa (Lode, 19-06-08)

Deze kleine streek ten westen van Tarragona is in volle opmars. Een twintigtal jaren geleden waren ze met zijn tienen. Nu concentreren 26 producenten zich op deze nieuwe Spaanse kwaliteitswijn.

Een gebied om te volgen zo bleek uit de avond.
Lode beriep zich op een keur van lokaal tot via import ingekochte wijn om ons deze streek te leren smaken.
8 flessen stonden In Vino Veritas geopend op te wachten.

De strijd, die met enthoesiasme door deze sympathieke dorstlijders aangegaan werd, was echter ongelijk: alle acht flessen moesten er op het slagveld aan geloven en sneuvelden één voor één. Toen de strijd bijna gestreden was kwam Patrick hen de genadeslag toebrengen.

En wat voor een genade!

Naast de Grenache kwamen menigmaal Merlot, Syrah, Carignan en Mazuelo voor in het glas. Maar er wordt ook gemengd met Temperanillo en Cabernet Sauvignon.
Meestal kleurden de glazen donkerrood.
De geuren, vaak vanille, kers, pepers en specerijen, waarvan sommige vlot carameliserend, werden soms overheerst door het vrij hoge alkoholgehalte.
Meestal versmolten wijnen, de vaak prominente prikkelende frisse tannines zorgen voor een droge afdronk. Van eerst vlotte drinkers, tot complexe grotere broeren op het eind van de avond.

Zo moesten we weer constateren dat in Spanje niet alleen tegen de windmolens gestreden wordt.

Meestal proberen we wijnen te onthouden, maar de Clos Corriol proberen we snel te vergeten. Deze wijn krijgt de bedenkelijke eer onze lijst van de slechtst gekwoteerde wijnen aan te voeren, wij vermoeden eerder een fout van de vinificatie dan van de fles (deze lijst is te consulteren op onze website onder zoekrubriek "in de uitverkoop", daarnaast publiceerden wij de lijst "in de etalage" met onze tien beste wijnen).

4 wijnen eindigden boven de 14 punten. Kwa punten namen de Marge, Abellars en +7 een voorsprong, maar deze moesten op vlak van kwaliteitprijs de duimen leggen tegen de Sol i Terra van Gratallops.

De echte winnaar van de avond was echter In Vino Veritas, dat zijn zegetocht in de wijnwereld onverschrokken voort zet, en dat zich nu ten volle kan voorbereiden op de synthesemiddag van 3 augustus.

In de uitverkoop: enkel goed voor de pompbak volgens in Vino Veritas

Volgende wijnen hebben een bedenkelijke kwaliteit. Let wel, andere jaargangen beter eerst proeven vooraleer weg te gieten. Een goed voorbeeld is de Montechiari, ooit op 10 in deze lijst maar met de 2005 stond hij ook al in onze top 20 van de beste wijnen. Opmerkelijk zijn de 9 punten voor de instap-Bollinger Champagne, nee, u leest het goed: niet op 10 maar op 20, gebuisd dus! Elders op deze site kan u lezen dat dit mogelijk ligt aan het feit dat wij niet gewoon zijn om Champagne van dergelijke kwaliteit te kunnen appreciëren. Alles is relatief.

1. Piorat, DOCa: Clos Corriol, DOC Priorat (2005), 6,50 punten
2. reis door Italië: Rocca Sveva, DOC, Bardolino Classico - Veneto (2005), 6,92 punten
3. Rhône: Domaine la Réméjeanne - Les Chevrefeuilles, CDR (2001), 7,56 punten
4. AOC Alsace: St. Rémy - Muscat, Reserve Personelle, AOC Alsace (2003), 8,13 punten
5. Zinfandel: Francis Coppola, Red Label, California (2008), 8,17 punten
6. Cava vd kleine producent: Brut Naturel - Condé de Caralt, Torrelavit, 8,59 punten
7. Witte Priorat: Mas de Dalt - Fructus, DO Monsant (2007), 8,72 punten
8. Merlot: Château Dupray, AOC Saint-Emilion (2003), 8,75 punten
9. AOC Alsace: Riesling, Reserve, AOC Alsace (2003), 8,82 punten
10. Champagne: Brut - Spécial Cuvée, Bollinger, 9,00 punten

In de etalage: de beste wijnen volgens In Vino Veritas

1.	Bourgogne: AOC Beaune 1ier Cru "Les Epenotes", Côte de Beaune (2000)	16,56
2.	Chianti: la Serena, DOCG, Brunello di Montalcino (1998)	16,36
3.	Ribera del Duero: Entrecastillos Crianza, DO Ribera del Duero (2004)	16,11
4.	Saint-Emillion: Beau-Séjour, St. Emillion Premier Grand Cru Classé (2001)	16,06
5.	Temperanillo druif: Cobranza, Rueda (Valladolid) (2001)	16,00
5.	Madeira: Malvasia, 20 Anos, Lote 4122 (Barbeita)	16,00
6.	Chianti: Piancornello, DOCG, Brunello di Montalcino (1999)	15,88
7.	Witte Italiaanse wijnen: Giovani Ré, IGT Toscana (2004)	15,86
9.	Cabernet Sauvignon: Costa Brava, DO Emporda (1999)	15,75
9.	Witte Italiaanse wijnen: Ka!, vino da tavola (Avellino) (2003)	15,75

Portugese Wijn (Jean-Pierre, 22-05-08)

Het leek er even op dat JP ons met onze eerste Portugese avond op het verkeerde been zette.

In de scores is daar evenwel niets van te merken. Met uitzondering van de Cabris wezen alle neuzen in dezelfde richting. Namelijk die van de Ribatejano, Falcoaria tinto reserva van 2004 - in een "professionele fles". Deze ging zonder discussie niet enkel met de meeste punten, maar ook met de voor zijn hoge score zeer fraaie kwaliteitprijs aan de haal.

In Vino Veritas laat zich intussen niet meer strikken door sluwe vossenstreken als: "we maken een tocht van noord naar zuid" - niks van, een tochtje rond de kerktoren: begin- en eindpunt in Dão, "er zit één heel dure tussen" - met deze meteen een oproep om wat strikter op het budget te letten, en "er zijn er enkele die serieus van hun stoel zullen vallen" - dat viel nogal mee, wij kennen "mate" (en nu ook onze maten). IVV is niet in één net te vangen, zulke demagogische truucjes zijn goed om beginners om de tuin te leiden.

Wij hopen dat Guy nog bekomt van deze avond, want hij had het niet onder de markt. Terwijl Bruno en Roeland de Cabris serieus overwogen voor een verdere contemplatie in alle sereniteit, doorstonden en genoten zij beiden onverstoord het gemonkel van de andere zijde van de tafel, laat staan dat zij er zich door lieten afleiden. Inderdaad verdeelde deze wijn onze harten en nooit waren de meningen zo verdeeld (scores uiteenlopend). We zouden de vinger dieper in de wonden kunnen steken, maar zo niet in In Vino Veritas. Immers dit verschil in opvatting werd door beide zijden van de tafel waardig gedragen, en zo werden de doelstellingen van onze club onderschreven: ik copieer hieronder nog eens de doelstellingen beschreven op onze blog - http://invinoveritaslatem.blogspot.com/ :

"op een eerlijke wijze meer van wijn te leren, zonder ons te laten ringeloren door gidsen of kwoteringen, en onze eigen voorkeur met elkaar te delen zonder schaamrood op de kaken".

Wij leerden:
- Portugal kent vele appellaties. Dão is zeker de meest gekende, maar ook andere streken onderscheiden zich op verdienstelijke wijze.
- Enkelen onder ons meenden een Portugees signatuur te herkennen: dit zou het gevolg zijn van de blending: vergelijk het met het mengen van verschillende kleuren: uiteindelijk gaat alles op elkaar lijken (Proficiat Lode, voor deze vondst), er blijken inderdaad heel wat druivensoorten vermengd te worden; zo dronken we zelfs een blend van rode met witte druiven (wij herinneren iedereen eraan dat dit ook kenmerkend is voor de Chianti-wijnen).
- de mensen uit de verzorgingsbranche herkenden veel medicinale geuren, terwijl voor de overigen zich een gans nieuw palet geuren en smaken aandiende.
- er komen dus veel locale druivensoorten voor in Portugal, monocepages tref je haast niet aan.
- wij voegen "stoffige zolder" toe aan ons vocabularium.

Wij sloten af met een desertwijn die ook gemengde gevoelens opriep: ook al van huize Cabris. Daarentegen vernamen we dat dit huis uitstekende schuimwijn produceert. Wij willen het wel geloven, maar liever de proef op de som nemen.

De volgende vergadering zal wellicht niet staan in het teken van Spaans sprankelend nat van edele gisting volgens de methode traditionelle (zeg nooit zomaar een schuimwijn tegen een Cava, anders zult ge het wel geweten hebben in IVV, waarvan ondergetekende getuigt). Deze vergadering gaat immers door bij Lode & Marijke. De Priorats krijgen daarmee nog maar enkele weken respijt om op dronk komen in de Caves de Zevecoten.

Het programma voor onze uitstap ligt nog niet vast, hij ligt immers nog even voor ons. Enkele suggesties werden echter al geformuleerd:
- de bronnen van de Leie, hier vindt inderdaad de rivier die zich rond ons mooiste dorp van Oost-Vlaanderen kronkelt zijn oorsprong (allez Deurle dan toch)
- volksspelen
- de beklimming van de Kemmelberg, met bezoek aan zijn wijngaarden
- de bronnen van de Leie, volgens sommigen te ver, akkoord, maar dan toch niet zonder iets gezegd te hebben over de Lys Mitoyenne, het project Seine-Schelde (dat loopt via de Leie), ...
- de bronnen van de Leie, een echte resurgence, vergelijk het met de Vaucluse
- Arras of iets anders van stedelijke architectuur
- en als afsluiter de bronnen van de Leie, wel ver, maar toch ook dichtbij

Gelieve enkele suggesties te kiezen of te formuleren, en op ons jaarlijks etentje zullen we dat dan uitpraten.

Tot Priorat op 19 juni!

Nero d'Avola (Bruno, 09-04-08)

Wij hebben vanavond weer geleerd dat het niet enkel fijn vertoeven is in Frankrijk en Spanje.

De Italiëtrend zet zich voort.
Nu bezochten wij de meest zuidelijke contreien van Sicilië.

Ondanks een vrij duale kwotering, onderscheidden enkele wijnen zich duidelijk van een peloton, dat zelf geen probleem had met enkele vroege lossers.

De Morgante stak er met zijn instap- en topwijn bovenuit. De kwaliteit/prijswijn won het dan ook van zijn grote broer. Een door eenieder terecht aanvaarde winnaar van de avond.

Bruno heeft het onderste uit de kan gehaald om deze wijnen samen te brengen voor deze boeiende avond, gekleurd door een witte Inziola en een Ikano met Syrah en Merlot.

Onze gezamenlijke interesse (schaamrood op de kaken van Bruno) werd echter ook opgewekt voor de Gerbino (Di Giovanna) wijn van Lambrecht. Waarvan we nu dus een proeversfles tegoed hebben.

Wij noteren tevens de eerste Lodeloze maar niet nodeloze avond.

Deze avond was inderdaad een verrijking van onze wijnkennis. En werd besloten met een toast op de verjaardag van JP, die hiervoor zijn eigen hofdrank liet aanrukken.

Wij noteerden verder: (agenda's bovenhalen)
- 22 mei bij JP
- 19 juni bij Philippe en Marianne of bij Lode en Marijke (nog onderling uit te vechten)
- de synthesemiddag vindt plaats op zondag 3 augustus

Belgische wijn (28-02-08, Patrick)

We zijn goed bezig onze achterstand van de witte op de rode wijnen in te halen met de derde witte wijnthemavond op rij. Bovendien voegen we een nieuw land aan ons lijstje toe: voor de eerste keer verkenden we de wijngaarden in ons eigenste vaderlandje.
En kwamen tot de ontdekking dat er hier op verdienstelijke wijze omgegaan wordt met het wijnhovenierschap. Het klimaat is immers een moeilijk te beheersen parameter waar elke Belgische wijnbouwer vooralsnog mee om moet gaan. Door met zijn allen mee te werken aan de opwarming van de aarde geven we onze eigen wijnbouwers echter een duwtje in de rug.

Philippe en Marianne kregen het even benauwd met een potentiële concurrent voor hun geliefde Spaanse sprankelnat. Daarna moesten we enkele correcte wijnen uit het Hageland de revue laten passeren om uit te komen bij de twee verrassingen van de avond: een Voerse Pinot Gris van Pietershof Crindelaer, die het echter moest afleggen (zowel op punten als kwaliteit/prijs) tegen de Chardonnay Blauw van Wijnkasteel Genoels-Elderen.

De strijd was dus al gestreden toen we afsloten met nog enkele glazen rood, en zowaar kweeperenwijn.


Volgende afspraak bij Bruno op 9 april.

Het weekend, ergens tussen de bron van de Leie en het West-Vlaamse heuvelland, werd definitief vastgesteld op 13-14 september.