Toro (Lode, 26-05-2011)

Met Toro werd nog eens een nog niet eerder verkende wijnstreek uit Spanje aangedaan. Wat de rode wijnen uit Toro volgens winesfromspain zo bijzonder maakt is de combinatie van uitzonderlijke kracht, fruitigheid, frisheid én zuurgraad, naast het vermogen om goed te ouderen.

De Tempranillo wordt plaatselijk Tinta genoemd, en bevolkt haast exclusief het glas. De Tinta wordt tot 10% aangevuld met Garnacha. We troffen wijn aan met minstens vijf (!) tot 18 maanden vatlagering.

Er werden veel toetsen van kruid herkend tussen rood fruit, en inderdaad kracht. De jongste wijnen deden de tong droog samentrekken. Met de flessen vorderde de ouderdom, werden de wijnen zachter, maar evolueerde ook het prijsniveau.

De Piedra Platino (2004) won op de punten van de Valpiculata (2005), en was ook net iets budgetvriendelijker. Over de kwaliteitprijsverhouding ontspon zich een discussie, waarbij de Rejadorada Novellum (2006) het bijna leek te halen van de Piedra, die uiteindelijk toch als wijn van de avond werd verkozen. Als compromis zal van beide een fles geserveerd worden op de synthesevergadering.

Volgende vergadering op 23 juni bij Brunello.

Door het samenleggen van de vakantieagenda’s werd zowaar nog een avond gevonden om de periode tot de synthesevergadering te overbruggen: we vieren de quatorze juillet bij Jean-Pierre.

Clichéwijn (Roeland, 26-04-2011)

Met een gedecimeerd team werd de avond beperkt in aantal flessen. Het thema betrof Clichéwijn: typische wijnen uit bekende wijnstreken van verschillende continenten en de belangrijkste wijnproducerende landen. Wij proefden er vijf blind.

Het bleek echter moeilijker dan verwacht om ze er uit te halen. De Bordeaux vormde geen probleem (Lalande-Pomerol, 2006 - la Croix Bellevue). Twee wijnen werden positief als niet Europees gedetermineerd, maar ondanks voorgaande proeverijen konden ze niet verder geplaatst worden: Zinfandel (Sonoma County, 2008 - Haraszthy) en Carménère (Valle de Peumo/Cachapoal, 2009 - Latina - i wines), respectievelijk van California en Chili. Blijkbaar zijn deze nieuwe wereldwijnen toch nog niet voldoende ingeburgerd. De verrassing van de avond was evenwel het onvermogen om de typische Italiaan van de Spanjaard te onderscheiden. Enkel de dames gokten dit juist, maar een plaatsing in Brunello di Montalcino (la Serena 1999) en in Rioja (Reserva 2005, Marques de Caceres) lukte niet.

Het was een vrij ontluisterende ervaring, evenwel met een fruitige nasmaak, die werd doorgespoeld met een typische Pinot Noir, uit hoe kan het anders de Bourgogne (Epenottes, Beaune premier cru, 2004). Deze wijn stelde ons weer gerust dat we toch in staat zouden geweest zijn om deze wijn blind te herkennen (?). Degenen met deze fles in de kelder worden geadviseerd hem niet te lang te laten liggen.

Er werd niet gequoteerd, maar de Brunello werd als wijn van de avond gekozen. Voor de tweede keer, want in 2006 slaagde hij daar ook al eens in. Ondanks zijn al wat gevorderde leeftijd heeft deze wijn nog heel wat kelderpotentieel.