Porto (Roeland, 22-02 2017)

In ons 14de clubjaar proefden we voor de derde maal Portugese wijn. Na Madeira (in 2009) terug een versterkte wijn, namelijk Porto. Een blend uit meestal een zestal druiven verbouwd op terrassen in de Dourovallei. Zoet omwille van het stopzetten van de gisting door toevoeging van wijnalcohol. We onderscheiden twee types: wijnen zonder of met beperkte rijping op hout, maar eventueel wel op fles, en wijnen met lange(re) rijping op hout. Van de eerste soort dronken we een (Ruby) Reserve (of Vintage character), een Late bottled vintage en een Vintage, van de tweede een Tawny, een Tawny Reserve, een 10 en een 20 years old. De Colheita, een Vintage met langere vatlagering, vertoonde een fout en werd niet mee in de vergelijking opgenomen. Jullie kunnen mee vaststellen dat het vintage-type systematisch slechter gekwoteerd werd dan de Tawny's. We proefden een opmerkelijk bruine Tawny reserve van Quinta das Tecedeiras, een lekkere 10 years old van Noval, maar we kozen voor een fijne 20 years old van Cockburn's, winnaar op punten, die dankzij de kleinere fles ook budgetvriendelijk is.

Witte Côtes du Rhône, 12-11 2015 bij Patrick

Beste vrienden,

ik bied mijn verontschuldigingen aan voor het gemanoeuvreer en gemanipuleer om de E te kiezen als wijn van de avond.
Ik hoop jullie na het lezen van onderstaand pleidooi ook daadwerkelijk te overtuigen.
Wat moeten we kiezen, de wijn met de meeste punten of de wijn met de beste kwaliteit/prijsverhouding? Het lijkt me dat de wijnclub zich vooral op het laatste richt. Het is algemeen geweten dat (zeer) goedkope(re) wijn steed een betere kwaliteit prijsverhouding voorlegt. Over het algemeen is de duurdere wijn echter beter (of lekkerder?). Het is natuurlijk de vraag of de meerprijs de het verschil in kwaliteit goed maakt - kwestie van voorkeur en portemonnee. Uiteindelijk draait het om welk gewicht prijs of kwaliteit krijgt.

Bijgevoegd figuurtje toont waarom we hadden moeten kiezen voor de Saint-Peray (wijn E).

Hier wat uitleg.

op de x-as van het figuurtje staat het gewicht (in %) toegekend aan de punten: 100% gewicht op de punten is 0% op de prijs, en andersom
op de y-as staat de genormaliseerde score:

• links: de laagste prijs wordt teruggebracht tot 1, de hoogste tot nul, tussenin wordt de score toegekend op basis van verhouding tussen laagste en hoogste prijs
• rechts: de wijn met de meeste punten krijgt score 1, de wijn met de minste 0, en er tussen weer naar verhouding

Er zijn goede redenen om te werken met genormaliseerde scores, ondermeer omdat dit het onderscheid duidelijker maakt. De score zelf is niet zo belangrijk, wel de rangorde. Door systematisch het gewicht te verschuiven van prijs naar kwaliteit, verandert de rangorde.

Aanvankelijk staat de goedkoopste wijn op de eerste plaats, maar vanaf een gewicht van 40% van kwaliteit (en 60% prijs) neemt een andere wijn de fakkel over (niet toevallig onze wijn van de avond), om dan vanaf 60% gewicht aan kwaliteit de fakkel terug over te moeten geven aan de beste wijn van de avond.

De grafiek toont dat de wijnen in drie categorieën verdeeld kunnen worden:

• een groep van de drie goedkoopste wijnen: alle drie liggen op kop als het gaat om prijs, maar als het gaat om punten bengelen ze alle drie aan de staart, de goedkoopste blijft hierbij systematisch de beste, dus geen twijfel over welk van die drie je moet inkopen.
• een duo van twee wijnen die nog vrij gunstig zijn van prijs, en aardig stand houden op vlak van punten: de Saint-Peray scoort hierbij systematisch beter dan de Châteauneuf. Terecht dus dat we de Peray gekozen hebben, want zowel naar prijs als punten ligt hij beter.
• dan de twee klasbakken die omgekeerd evenredig evolueren aan de prijsbrekers.

Gegeven de hoge prijs van de klassewijnen, en de vrij lage puntenscore van de goedkope wijnen, konden we niet anders dan kiezen voor de gebalanceerde wijnen, waarbij er geen enkel argument is om de Châteauneuf te verkiezen boven de Saint-Peray.
Nog niet overtuigd?
Bon, los daarvan was het uiteraard een uitermate interessant thema.
Wij wensen Patrick nogmaals een dikke proficiat voor zijn verjaardag (ook al was deze al enkele dagen gepasseerd) en bedanken hem voor de fles Hermitage en Meursault Charmes. Volgende afspraak bij Guy op 17 december, ook niet zo veel later dan zijn verjaardag (hint).

Shiraz (1 april 2015)

Guy in de fleur van zijn leven, Hilde in blakende gezondheid, Patrick gaat kwissen, Philippe en Marianne zeuren wederom met de agenda van de wijnclub, ...

't was nodig om weer samen te komen om de laatste nieuwtjes te horen.

Naar gewoonte had Guy zich goed voorbereid: deze keer beperkte hij zich tot 13 flessen, maar na 8 hiervan werd een pauze ingelast tot nader te bepalen datum.

Guy slaagde hierin zonder één keer bij Lambrecht te passeren. Dit werd bijzonder geapprecieerd door Patrick, die eindelijk eens vrijuit zijn mening kon etaleren over de wijnen van de avond.

Het thema was Syrah. Lomond en Allesverloren hielden door hun excellente kwaliteit/prijs verhouding een Côtes Rotie (meer dan 3x duurder) in een houdgreep. Het resultaat is onbeslecht: beide aan elkaar gewaagd, qua prijs en prestate, dus wederom van elk een fles op onze synthesevergadering.

Priorat (Lode, februari 2015)

Met dit verslagje van onze gedenkwaardige Priorat avond wensen we enkele puntjes op de i te zetten (en ons geheugen op te frissen):

• nee, het was niet onze eerste maar onze tweede rode Priorat-avond
• de eerste vond plaats bij Lode op 19 juni 2008
• drie wijnen dronken we toen ook al: de Ardèvol, de Marge en de Abellars - die moesten het toen afleggen tegen de Sol i Terra van Gratallops omwille van een uitstekende kwaliteit prijsverhouding
• de iPhone van Bruno maakte nu een pijnlijke rekenfout: er was immers geen status quo tussen Ardévol en Marge: neen, de Marge beet wel degelijk in het zand, met bovendien een hogere prijs
• de discussie die zich hierdoor ontspon stelde onze vriendschap daarom onnodig op de proef
• beslissingen op de avond zelf worden achteraf echter niet meer in vraag gesteld, zodanig zal Lode weer twee wijnen klaarzetten voor onze komende synthesevergadering.

Kaas, wijn en rijmelarij: Nieuwjaar 2017

Wijn is voor de rijke, zei Marijke
Wijn is beter uit de kan, zei Marjan
Die fles aan mijne kant, zei Roeland
't Is Guy die da wilde, Hilde
Nee voor de mijnen niet, zei Griet
Hier, ici dans mon verre, zei Jean-Pierre
Oh, oui, oui, oui, zei Guy
Van mijn wijn worde niet ziek, zei Patriek
Pour moi pas de l'eau zei Bruno
Pas bon voor zijne kop, Da's al, zei Pascal
Van wijn wordt gij een wilde, zei Hilde
'k Vind niets da rijmt op ode, zei Lode
Giet ze maar vol, zei de Kletsebol


't Is feest bij In Vino Veritas
Kaas en wijn, veel gelach, klinkend glas
     Dit clubje weet het wel
     Leeg gaan de glazen snel
Nog een jaar erbij of het niks was

Een hecht clubje is het geworden
Veel wijn in't glas en kaas in de borden
     Maar naast het lidmaatschap
     Ook heel veel vriendschap
Een gedachte waar wij warm van worden

Paartjes (Bruno, 17-09 2014)

Wij mogen met nostalgie terugblikken naar de uitgelezen selectie paartjes die Bruno voor ons aan elkaar koppelde.
Wij noteren twee wijnen in onze IVV top: de Château Lascombes (Margaux Grand Cru) nestelt zich op de vijfde plaats, waardoor de Volnay-Santenots van Jacques Prieur zich niet met een top tien stek, maar met de 11de plaats moet tevreden stellen.
We hebben al mindere avonden gehad. Qua avonden moet deze avond enkel de cinquantenaire de Bordeaux voor zich laten, een avond die intussen, met de afstand in tijd, zowaar mythische proporties begint aan te nemen, en intussen al als ideaal voor elke zich zelfrespecterende wijnclub moeilijk te evenaren is.

Intussen doen we vlijtig voort.

IVV-top Spanje (Lode, 1 juli 2014)

De laatste avond waren we voor de eerste maal voltallig dit academiejaar! Lode vierde dit met een frisse cava, ondanks de stralende zon, binnen omwille van alweer een verbouwing (de laatste naar het schijnt (?) - de tentverhuur brengt blijkbaar goed op), na een eerdere avond met een opkomst onder het quorum. Lode haalde vervolgens zijn Spaanse rode winnaars van de voorbije tien jaar boven. Wij bevestigden onze goede keuze. En kozen voor het inmiddels opgedoekte Entrecastillos. Patrick zal echter zijn laatste fles uit zijn voorraad aanspreken ter begeleiding van onze wijnavond.
Wij kijken trouwens allemaal uit naar de inhuldiging van zijn nieuwe wijnkelder van 7.5 op 3.5 m, uitgerust met groot scherm, want nu moesten we noodgedwongen huiswaarts keren om onze Rode Duivels van USA te helpen winnen. Vermits hij nu alle wijn onder zijn trap moet stockeren, liet hij een extra grote trap aanleggen. Langswaar wij bij de inhuldiging zullen neerdalen om te komen supporteren, niet alleen voor rode duivels, maar ook voor de wijn.

noot: geen verslagskes van: Israëlische wijn (JP, april), Chardonnay (Guy, mei), Rosé (Philippe & Marianne juni)