Witte Côtes du Rhône, 12-11 2015 bij Patrick

Beste vrienden,

ik bied mijn verontschuldigingen aan voor het gemanoeuvreer en gemanipuleer om de E te kiezen als wijn van de avond.
Ik hoop jullie na het lezen van onderstaand pleidooi ook daadwerkelijk te overtuigen.
Wat moeten we kiezen, de wijn met de meeste punten of de wijn met de beste kwaliteit/prijsverhouding? Het lijkt me dat de wijnclub zich vooral op het laatste richt. Het is algemeen geweten dat (zeer) goedkope(re) wijn steed een betere kwaliteit prijsverhouding voorlegt. Over het algemeen is de duurdere wijn echter beter (of lekkerder?). Het is natuurlijk de vraag of de meerprijs de het verschil in kwaliteit goed maakt - kwestie van voorkeur en portemonnee. Uiteindelijk draait het om welk gewicht prijs of kwaliteit krijgt.

Bijgevoegd figuurtje toont waarom we hadden moeten kiezen voor de Saint-Peray (wijn E).

Hier wat uitleg.

op de x-as van het figuurtje staat het gewicht (in %) toegekend aan de punten: 100% gewicht op de punten is 0% op de prijs, en andersom
op de y-as staat de genormaliseerde score:

• links: de laagste prijs wordt teruggebracht tot 1, de hoogste tot nul, tussenin wordt de score toegekend op basis van verhouding tussen laagste en hoogste prijs
• rechts: de wijn met de meeste punten krijgt score 1, de wijn met de minste 0, en er tussen weer naar verhouding

Er zijn goede redenen om te werken met genormaliseerde scores, ondermeer omdat dit het onderscheid duidelijker maakt. De score zelf is niet zo belangrijk, wel de rangorde. Door systematisch het gewicht te verschuiven van prijs naar kwaliteit, verandert de rangorde.

Aanvankelijk staat de goedkoopste wijn op de eerste plaats, maar vanaf een gewicht van 40% van kwaliteit (en 60% prijs) neemt een andere wijn de fakkel over (niet toevallig onze wijn van de avond), om dan vanaf 60% gewicht aan kwaliteit de fakkel terug over te moeten geven aan de beste wijn van de avond.

De grafiek toont dat de wijnen in drie categorieën verdeeld kunnen worden:

• een groep van de drie goedkoopste wijnen: alle drie liggen op kop als het gaat om prijs, maar als het gaat om punten bengelen ze alle drie aan de staart, de goedkoopste blijft hierbij systematisch de beste, dus geen twijfel over welk van die drie je moet inkopen.
• een duo van twee wijnen die nog vrij gunstig zijn van prijs, en aardig stand houden op vlak van punten: de Saint-Peray scoort hierbij systematisch beter dan de Châteauneuf. Terecht dus dat we de Peray gekozen hebben, want zowel naar prijs als punten ligt hij beter.
• dan de twee klasbakken die omgekeerd evenredig evolueren aan de prijsbrekers.

Gegeven de hoge prijs van de klassewijnen, en de vrij lage puntenscore van de goedkope wijnen, konden we niet anders dan kiezen voor de gebalanceerde wijnen, waarbij er geen enkel argument is om de Châteauneuf te verkiezen boven de Saint-Peray.
Nog niet overtuigd?
Bon, los daarvan was het uiteraard een uitermate interessant thema.
Wij wensen Patrick nogmaals een dikke proficiat voor zijn verjaardag (ook al was deze al enkele dagen gepasseerd) en bedanken hem voor de fles Hermitage en Meursault Charmes. Volgende afspraak bij Guy op 17 december, ook niet zo veel later dan zijn verjaardag (hint).